کد مطلب:36973
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:29
چرا علي((عليه السلام)) كه جانشين و خليفه ي رسول خدا((صلي الله عليه وآله)) بود، هنگامي كه مقامش را غصب كردند، سكوت كرد؟
علي((عليه السلام)) خلافت را از روي جاه طلبي و علاقه ي به رياست نمي خواست. او خلافت را براي مصالح عالي اسلام و مسلمانان مي خواست. او مي خواست زمام امور را به دست بگيرد، تا مردم را در راه صحيح هدايت و تكامل رهبري كند.
هنگامي كه توطئه گران با دسيسه ها و زد و بندها، ابوبكر را به خلافت نصب كردند و بدين وسيله حق مسلّم اميرالمؤمنان((عليه السلام)) را غصب نمودند، دو راه در مقابل آن حضرت وجود داشت:
يكي آنكه قيام مسلحانه كند و با زور و قدرت حق خويش را بگيرد. ديگر آنكه از راه استدلال حق خويش را اثبات نمايد.
امّا پيمودن راه اول براي آن حضرت ممكن نبود; زيرا اوّلا، آن حضرت بر حسب جريان طبيعي و عادّي امور نيروي كافي براي دست زدن به چنين اقدامي نداشتند. ثانياً،
ـ1549ـ
بر پا كردن چنين جنگي در آن موقع حساس دور از احتياط بود; زيرا بعد از رحلت رسول خدا((صلي الله عليه وآله)) دشمنان اسلام از هر سو چشم طمع به مسلمانان دوخته بودند. از سوي ديگر بعضي به ادعاي پيامبري برخاسته و گروهي را به دور خود جمع كرده بودند. در چنين شرايطي اگر مسلمانان مي خواستند به چنگ داخلي بپردازند، موجوديّت اسلام به نحو جدّي در معرض خطر قرار مي گرفت. بديهي است آن حضرت هيچگاه حاضر نبود اقدام به گرفتن حق خود كند، هر چند كه به زيان اسلام و به قيمت از هم پاشيدگي بنيان جامعه ي اسلامي تمام شود; بنابراين تنها راه دوم، يعني احتجاج و استدلال باقي مي ماند از اين رو آن حضرت در موقعيّتهاي مختلف با آنها احتجاج مي كردند و براي حقانيّت خويش استدلال و برهان مي آورند، كه در كتابهاي تاريخ ضبط شده است.
(بخش پاسخ به سؤالات )
ـ1550ـ
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.